Ługwałd to jedna z niewielu wsi, która ma swój herb. Tym herbem jest dzwon. Wiąże się z nim legenda o rodzinie Bartlewskich. Jeden z jej członków był maszynistą. Po bitwie pod Tannenbergiem pojechał zbierać zniszczony sprzęt z pola bitwy i znalazł tam lokomotywę, na której uczył się jeździć. Zabrał z tej lokomotywy dzwon, przyniósł do domu i wraz z ojcem, który był sołtysem, powiesił go w centrum wsi. Dzwon miał sygnalizować mieszkańcom wszelkie zagrożenia, ale też powiadamiał o zbiórkach. Dziś dźwięk Małego Dzwonu rozpoczyna uroczystości, a używać go może jedynie sołtys Ługwałgu lub wyznaczona przez niego osoba.
Na terenie Ługwałdu znajduje się obszar chroniony zwany Bagnem Bażęgi. Obszar ten jest jednym z niewielu w Europie obszarów bagiennych o odczynie zasadowym. Rosną na nim rzadko spotykane gatunki mchu, jak również rosiczka. Najprawdopodobniej dawniej było tu jezioro. Zostało prawdopodobnie spuszczone do Jeziora Ługwałdzkiego, świadczy o tym kanał przekopany między tym terenem a Jeziorem Ługwałdzkim. Jezioro Ługwałdzkie ma 8 hektarów powierzchni i głębokość dochodzącą do 40 metrów. Jest w rękach prywatnych. Mieszkańcy wsi korzystają z mniejszego akwenu – Jeziora Czark, którym opiekuje się lokalne koło wędkarskie „Sum”.
Dzięki wysiłkowi i zaangażowaniu mieszkańców oraz Stowarzyszenia „Ługwałd” powstał wspaniały plac wiejski, który łączy funkcje sportowe, kulturalne i rozrywkowe. Wykonano scenę, widownię, siłownię zewnętrzną, boisko do siatkówki plażowej oraz plac do gry w bule i boisko piłkarskie. Scena jest wykorzystywana podczas imprez wiejskich. Grupa teatralna działająca we wsi wystawia tu również swoje spektakle. Pierwsza premiera odbyła się 22 lipca 2013 roku. Tutaj rokrocznie obchodzone jest też święto Małego Dzwonu, czyli święto wsi.
Ługwałd ciągle się rozwija. Wciąż powstają nowe domy i przybywa mieszkańców. Z zabudowy dawnej wsi pozostało tylko 9 gospodarstw. Teraz jest to miejscowość ludzi młodych, którzy właśnie tu znaleźli swoje miejsce na ziemi i tu realizują swoje pasje.
